Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ

Στο σχολείο μας και φέτος λειτουργεί ο θεσμός της παράλληλης στήριξης για μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες, αυτισμό, ΔΕΠ-Υ, κινητικά προβλήματα ή νοητική αναπηρία. Το 3ο δημοτικό σχολείο εναρμονιζόμενο πλήρως με τις σύγχρονες παιδαγωγικές τάσεις, έθεσε ως εκπαιδευτική προτεραιότητα την ένταξη των ατόμων με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες πιστεύοντας στην ισότητα των ευκαιριών για όλους τους μαθητές. Στο πλαίσιο της παράλληλης στήριξης, εξειδικευμένο προσωπικό αναλαμβάνει το έργο της ένταξης και της ενσωμάτωσης αυτών των μαθητών ώστε να επιτευχθεί η αυτονομία του παιδιού μέσα και έξω από το σχολείο. Ο εκπαιδευτικός που αναλαμβάνει το έργο της παράλληλης στήριξης είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ σχολείου, γονιών και θεραπευτών.

Στόχος της παράλληλης στήριξης είναι να επαναπροσδιοριστεί η λειτουργία του σχολείου, ώστε παιδιά με διαφορετικές ικανότητες να εντάσσονται ομαλά και να έχουν πρόσβαση στην εκπαιδευτική διαδικασία. Καθοριστικό ρόλο σε αυτήν την αλλαγή διαδραμάτισε το παγκόσμιο συνέδριο στη Σαλαμάνκα της Ισπανίας το 1994, που αφορούσε την εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Σύμφωνα με τα πορίσματα του συνεδρίου, κάθε παιδί έχει βασικό δικαίωμα στην εκπαίδευση, έχει μοναδικά χαρακτηριστικά, ενδιαφέροντα, ικανότητες και μαθησιακές ανάγκες και πρέπει να έχει πρόσβαση στο γενικό σχολείο. Τέλος, ο θεσμός της παράλληλης στήριξης προωθεί το σεβασμό στη διαφορετικότητα, την προσαρμογή και την αποδοχή του άλλου, χτίζοντας τις βάσεις για το σχολείο του μέλλοντος.

                                                                      

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Νάνου, Α., Δαδαμόγια, Θ., Παναγιώτου, Γ., Τραφαλή, Μ., (2009), Η γνωστική- συμπεριφορική μέθοδος στην υπηρεσία της συνεκπαίδευσης, 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Γνωσιακών/ Συμπεριφοριστικών προσεγγίσεων σε παιδιά και εφήβους, 8-10 Απριλίου, Αθήνα.

 

Νάνου, Α., (2009), Διαφοροποίηση και ευελιξία σε «ένα σχολείο για όλους».

Χατζημανώλη, Δ., (2005), Από την ένταξη-ενσωμάτωση στη συμπερίληψη. Ένας επαναπροσδιορισμός της αντιμετώπισης των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

 

Ainscow, M. and Miles, S., (2008), “Making Education for All inclusive: where next?”, Prospects, 38, pp. 15-34.